Ik kan iets wat niet iedereen kan. Het is echt heel knap. En ontzettend nuttig. Staat goed op je cv. En op je facebookprofiel. Echt. Ik merk dat jullie niet kunnen wachten om te horen wat het is. Nou, ik houd jullie niet langer in spanning. Hier komt-ie * tromgeroffel*:
Ik kan drie alfabetten van voor naar achter en (knapper nog) van achter naar voor opzeggen. Ja, echt! Ons eigen alfabet, het Griekse alfabet, en het Navo-alfabet. Ben ik daar trots op? Niet persé. Ik bedoel, het is niet bepaald een competentie die van pas komt in mijn werk of privéleven. Het is ook geen teken van genialiteit ofzo. Het maakt me geen Einstein. Helaas. Nog meer zinloze informatie in dat toch al zo volle hoofd van me.
Ik denk dat ik jullie wat uitleg verschuldigd ben. Ook uit zelfbescherming, want nu denken jullie vast dat ik volslagen koekoek ben. Dat ben ik ook, maar dat mogen jullie niet zeggen, alleen ik ;)
Dus… hoe komt dat Navo-alfabet achterstevoren mijn hoofd in gewandeld?
Als alle mensen liggen te slapen, lig ik mijn portfolio met zinloze vaardigheden uit te breiden. Gedurende de dag loopt mijn hoofd vol met informatie, aangevuld met stressverhogende gedachten. Superleuk. Op het moment dat ik in bed lig, en alle externe prikkels ‘uit’ zijn, vindt mijn hoofd het noodzakelijk om al deze informatie en gedachtestromen te verwerken. Op zich niet verkeerd, want het hoofd loopt steeds voller. En vol is vol, geloof ik. Dus af en toe moet er geherkauwd worden. Of is het hergekauwd? Beetje het stofgezogen /gestofzuigd-verhaal, daar kom ik ook niet uit. Dat terzijde. Terug naar de nachten.
In plaats van te slapen, neemt mijn hoofd de dag nog een keer door. En weet je, als je een dag twee keer beleeft, slaap je niet. Nou zijn er natuurlijk legio manieren om je hoofd tot stilte te manen. Zo kun je heel hard denken aan leuke dingen. Dat zei mijn moeder vroeger al als ik niet kon slapen: ga maar aan leuke dingen denken. En dat deed ik dan. En dat werkte. Nu niet meer. Als ik nu aan ‘leuke dingen’ ga denken, ontstaat er een hele roman in mijn hoofd. En die moet ik dan opschrijven. Helpt niet.
Poging twee: ontspanningsoefeningen. Ja, die heb ik bij yoga geleerd, en bij faalangstreductietraining, en bij die colonne psychologen die ik heb bezocht. Adem-in-adem-uit, richt je aandacht op je buik, span al je spieren bewust aan en ontspan ze weer… Mijn hoofd is te dominant en wint van de ontspanning. Goed, op naar poging drie, en daar komt mijn grote geheim. Als mijn hoofd iets moeilijks mag doen, vergeet het om aan alle andere dingen te denken. Gefocust op ingewikkelde dingen is mijn hoofd niet meer bezig met werkstress en andere beslommeringen. Dus lig ik ‘s nachts de tafel van 23 t/m 34 te oefenen en leer ik verschillende alfabetten achterstevoren op te zeggen. Uitermate handige kwaliteiten die ik vast nog eens nodig ga hebben. Toch mooi meegenomen. Voor nu: welterusten.
Of Whiskey-Echo-Lima-Tango-Echo-Romeo-Uniform-Sierra-Tango-Echo-November.
