De eerste stap in het bloggersbestaan is gezet. Zoals elke eerste stap, is deze ook best wel spannend. Welke verhalen ga ik delen en zit de wereld daar wel op te wachten? Lief, leed en levenslessen, van een doodnormale werkende moeder… Om mee te beginnen zal ik me eerste maar eens voorstellen. Dan weten jullie ook met wie je te maken hebt.
De naam is Ellen, half dertig en zoals gezegd doodnormaal. Hoewel, normaal? Net als ieder ander heb ik ook zo mijn issues en mijn hersenspinsels zouden menig psycholoog doen fronsen. Die hersenspinsels zijn de reden dat ik aan het bloggen ben geslagen. “Denken moet je aan een paard overlaten, die heeft een veel groter hoofd”, heeft iemand ooit eens tegen me gezegd. Nou, noem mij maar een paard dan, want dat denken, dat stopt nooit bij mij. Ik ben fulltime piekeraar en de meest spannende scenario’s komen in mijn hoofd voorbij. “Schrijf het van je af”, is een andere tip die ik meerdere keren heb gehad, en dat is precies wat ik nu ga doen. Uit het hoofd, uit het hart, zoiets? In ieder geval uit het hoofd, op het scherm.
Naast fulltime piekeraar ben ik ook nog werkende moeder, een combinatie die me de spagaat heeft leren maken. Mail beantwoorden terwijl je een boodschappenlijstje maakt met “mam, ik heb honger…” op de achtergrond? Geen probleem. U vraagt, wij draaien. Die spagaat zorgt regelmatig voor spierpijn en ander leed, maar levert ook de nodige levenslessen op. En die deel ik graag. Voor mij een uitlaatklep, voor de lezer een portie leedvermaak plus een glimlach.
Lees ze, lach ze en reageer gerust!
Groetjes,
Ellen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten